There's nothing more memorable than to spend the new year with the whole family. For more than 10 years, ngayon ko lang ulit nakasama ang family ko.
Noong nabubuhay pa ang father ko, our reunion held during new year. Sinisiguro niya na lahat kami kompleto at sabay sabay na mag salo-salo sa Noche Buena. However, simula noong pumunta ako ng ibang bansa, hindi na ako nakakauwi tuwing new year.
Kahit malakas ang ulan, tuloy pa rin ang saya ng buong pamilya. Dahil sa ulan, medyo nabawasan ang nagpapaputok sa amin. Good i decided not to buy firecrackers dahil alam ko sayang lang naman. Nagtiyaga na lang kami sa mga torotot at lakas ng pagpapatugtog sa loob ng bahay. 
At exactly 12:00 midnight tumigil bahagya ang ulan at lumabas kami lahat to watch and greet our neighbors.
On New Year's Day, it was my first attendance to the sunday Mass in our place and it was also a time for me to thank my patron saint, St. Vincent Ferrer, who i always ask for guidance since childhood. Since i arrived, it was only that day na pumunta ako sa kanya at humingi ng despensa na hindi ko kaagad siya nadalaw. It was also the first Friday kaya maraming tao sa palengke at simbahan.I saw all the flowers which i donate doon sa kanyang "Andas". Medyo luma na pero andoon pa rin. I always bought flower decorations para sa church namin, kaso till now wala pa rin yong bagahe ko where i put all the new flowers para sa church.
For me, marami akong dapat baguhin for my life this 2009. Hindi siya resolutions pero ito yong mga bagay about me, my family at yong kadalasan ay naglalagay sa akin sa alanganin.
I need to thank people na laging nandyan para sa akin - lalong-lalo na ang family ko.
I appreciate also the kindness na binibigay sa akin ng mga kaibigan ko, in better or worse. Sila yong mga nagbibigay lakas sa akin in times of trouble.
