Friday, December 19, 2008

I finally found someone..

I always look for someone whom i can spare my time... yong aalagaan ko..yayakapin ko..
Finally, i found someone!

Sa unang tingin ko pa lang sa kanya, nadama ko ang lambing niya sa akin.. kahit hindi niya sabihin, alam ko gusto niya ako makasama. Actually ang dami kong pinagpilian ngunit tanging siya nag naka pukaw ng aking atensyon. Na para siyang uhaw na mayakap at mahaplos ko. Nang yakapin ko siya, hindi niya mapigil na hagkan ako na tila nagsasabihing "salamat at dumating ka!".

Dati ang pananaw ko ay walang dapat itumbas na pera ang kaligayahan. Na hindi dapat bilhin ang bagay na magpapasaya sa iyo. Siguro mali nga ang pananaw ko na walang katumbas na pera ang kaligayahan dahil sa pagkakataong ito, napatunayan ko na kaya din palang bilhin ang kaligayahan.

He's Jef-jef at sa sandali lang naming magkasama, naramdaman ko ang kanyang lambing.





Wednesday, December 17, 2008

Not in my House!




I watched an indie film in Robinsons Galleria recently with my friends. Dapat sana panoorin namin yong Dose, but i was curious sa "Lovebirds".

The movie is tackling the story of a discreet gay and a conservative mother.

Lovebirds is Ronaldo “Roni” Bertubin’s third independent film. The movie stars Boots Anson Roa, Tommy Abuel, Adrian Ramirez, and Joseph Ison and introducing Andres Alexis Fernandez, and with the special participation of Johnron Tanada.




Although walang masyadong nudity, naaliw ako sa movie because of Boots Anson Roa. Siya yong mother na hindi matanggap ang gender ng kanyang anak na nagkaroon ng chat lover from Spain, Alexis.

In a situation na kailangan niyang itago sa mga tao ang tunay na pangyayari, kung ano-anong dahilan ang kanyang sinasabi para wag lang ma tsismis na ang anak niya ay may lover na gay foreigner.

Nakakaaliw ang dialogue niyang "not in my house", "not in my property" at "not in front of me".

It was one of the best indie films na napanood ko.

Synopsis: Alexis is a foreigner who came to the Philippines to meet his chat mate Mario. As a filipino culture, visitors are welcome by family host with welcoming party of food, fiesta and people. When Alexis visited Mario, Mario’s parents told the neighborhood that Alexis is a girl, but surprisingly it was Alex. Mario’s mother denied that he was Alexis and introduced him as Alex the brother of Alexis to the neighborhood. His parents known about Mario’s sexuality until at the end Alexis become closer and fell inlove with Mario. With all the laugh and cry. A story of a foreigner in another country, different culture, and acceptance of love will have all a happy ending.

Lantern Parade@ U.P.


December 17, 2008 - Maaga pa lang nasa UP Campus na kami para manood ng Lantern Parade ngayong taon. Eksaktong alas dos ng hapon, kasama ko ang mother ko at pamangkin, nasa loob na kami ng campus.

Dahil sa maaga pa sa akdang oras ng Lantern Parade,nagikot-ikot muna kami sa loob nito para makita kung ano ang pinagbago nito ng mga nakaraang taon.

Dati may UP Ikot at UP Toki, pero dahil sa ginawang jogging lane ang isang bahagi ng kalsada sa loob, nawala na ang UP Toki at naging one-way na lang ang mga dumadaang sasakyan.

The Lantern Parade is the most colorful activity in the centennial celebration of the school this year.

Dinagsa ang naturang kaganapan dahil na rin sa naging partisipasyon ng halos lahat ng UP sa buong bansa - ang UP Pampanga, UP Visayas, UP Manila, UP Los Banos, UP Mindanao at ang UP Diliman.

Ngsimula ang parada bandang alas singko ng hapon at tumatagal hanggang alas diyes ng gabi sa dami ng mga floats at lanterns na nag mula pa sa iba't ibang departmento at kolehiyo ng Unibersidad.

Monday, December 15, 2008

Oblation @ U.P.


Some 30 members of the Alpha Phi Omega (APO) fraternity staged the group’s annual Oblation Run at the University of the Philippines campus in Diliman a few minutes ago.



It was so disappointing because members of this fraternity run only inside the Palam Hall naked (a concept known as streaking) to protest their sentiments about a current political or the charter change.




Hindi kagaya noong anniversary ng APO na kung saan nilibot nila ang kahabaan ng campus, pero ngayon, it was limited to the main Palma Hall. Lumabas kang ng saglit sa harapan at pumasok na ulit dahil sa sobrang dami ng tao.

Shrine of my Faith




During my vacation, i always assured that i visited my favorite Edsa Shrine. Noong nasa Manila pa ako, doon ako nag sisimba every Sunday at 11:00 am at sinisiguro ko na si Bishop Soc Villegas ang mass celebrator. Bukod sa kanyang inspiring homily, palagi din siyang nag coconduct ng confession.

After the mass, pag may problema ako, i always go inside the adoration chapel para mas solemn ang dasal ko. Kanina, hindi ko namalayanna inabot pala ako ng 3:00 pm - time for the Lord of Divine Mercy, kaya tumatagal ako ng konti sa loob.

Kanina, dumaan ako ng adoration chapel ng EDSA Shrine to pray and thank the Lord for the blessings that i've been receiving for the past years. I also pray to the Lady of Miraculous Medal na palagi kong ginagawa noon. Kung saan nakalagay yong imahen ni Mama Mary noon, andoon pa rin siya hanggang ngayon.

Nagkataon din na unveiling pala ng Our Lady of Divine Mercy kanina, kaya eksaktong pag unveil kay Mama Mary, andoon ako sa loob ng Shrine.

Wednesday, December 10, 2008

A Decade of Real Friendship...




Life itself has to be larger than everything we encounter within it.

It was mid-summer in 1996 when I met Allan. He was 16 that time. Medyo patpatin pero guwapo. Walang pasok noon kaya gimik sila lagi. Louie, our teacher-friend introduced Allan to us, estudyante daw niya. We invited Allan for a drinking spree sa pad ni Louie, just infront of Olongapo General Hospital.


Kinabukasan, I woke up by a knock on the door.. Medyo half sleep pa ako ng buksan ko. Si Allan bumalik. Akala ko kung ano na, but he handed-over to me the lighter which he unintentionally took ng umalis sila kagabi. I was surprised, kasi lighter lang, but he took the effort of giving it back to me. After giving him a breakfast, umalis din siya. This time, I gave my number para kung gusto niya akong tawagan at lumuwas ng Manila, welcome siya sa tinutuluyan namin.

Sa gesture niyang iyon at his age, naging magaan ang loob ko sa kanya. Hanggang sa lumuwas siya ng Manila at naging maganda ang samahan namin. Kahit sa agwat ng aming edad, hindi niya ako tinuring na iba sa kanya. Marami kaming naging problema being friends pero dahil sa pinagsamahan namin, naging mas matibay ang aming friendship till now.

Si Dave, despite of his being young and feeble-minded, naging close kami. Isa ring galing sa broken family. But despite of being frail, I’ve seen that he is determined to reach his goal. I encourage him to go back to school which he did. He tried in showbizness, pero sandali lang. He appeared in several movies and guested in a TV show.

Now, after several years, naging successful na siya. Si Allan naman, one year na lang matatapos na niya ang nursing course niya. Kaya naman i'm so happy na naging achievement nila. I promised Allan na after he graduated, kung gusto niyang magtrabaho abroad, tutulungan ko siya.

Smoker's Night




My niece invited me to watch their show for the centennial celebration of UP. Actually it is an all-year round activities and this week its the Engineering Week dubbed as Eng'gximius.



Twenty-seven organizations battle to earn the honour and pride of being the Engineering Week Overall Champion (EWOC). This year’s Engineering Week entitled Eng’gximius: Simply Exceptional showcases the tradition and spectacle of the competition that has continuously brought the engineering population together over the years, as around 4000 engineering students combat in over 97 games, each one carrying the distinction of belonging to their respective organizations.




Opening Day (December 10, 2008)

The Opening Day of Engineering Week is a battle of ingenuity and creativity with the Roman Armour Making Competition. This competition is a great way to start the Engineering Week 2008 as it signals the preparations of the participating organizations for this year’s battle. To complete the day, a battle of wits shall be commenced with a Quiz Show, testing each and everyone’s boundless knowledge. With these events, ESC formally opens the Engineering Week 2008 with a smash of challenges for the organizations.

Smokers’ Night

This satirical org bashing event showcases spectacles of talent, creativity and style, performed by the College of Engineering’s ingenious organizations. Beyond simple criticisms on different organizations, this event is geared towards boosting org spirit and involving students in the issues that grip society today.

Akala ko magkakapikunan ang mga orgs na kasali. Instead, parang tuwang-tuwa pa silang pinanonood ang palabas na nag criticize mismo sa bawat isa.



The Eng’g Week, being, if not, the most highly awaited event of the students of the College of Engineering, is a venue of display of not only the pride running in the veins of the Engineering students and the brotherhood among and inside the college, but the ability of the students to make things happen by collaboration and coordination. It is a proof of a historic tradition of excellence and leadership, of being able to make things happen. On top of it all, it is for this reason that the Engineering students, just like my brother and my niece, are revered for their courage, loyalty and discipline.



My brother is a UP graduate of B.S. Computer Engineering and my niece is now on her second year taking up Material Engineering in UP.

Sunday, December 7, 2008

BONDING MOMENTS



Nothing could ever be more rewarding than to see your friends, especially yong mga natulungan mo, na masayang nagsama-sama at sabay-sabay na binabalikan ang mga nangyari noon.




After watching the Pacquiao-dela Hoya fight at SM, it was time to meet our SE Talents here in Manila. Halos lahat na tinawagan ko ay dumating coz they are all excited to see each other.

Gerald Mudlong, who is graduating next year, arrived first. He told me that he's doing well sa La Salle taking up ECE. No doubt, dahil sa talino niya, he's included in the Dean's List. He looks matured na kasi medyo nagdag-dag ng timbang.

Grace, at first, medyo nag aalangang pumunta kasi kailangan daw niyang bumili ng damit for their creative pictorial. Bu later on decided to come. And in a few minutes dumating nga siya. Laki ng pinagbago ni Grace after na mag break sila ni Josh. Now, she is more of a great single lady na ine-enjoy lahat ng pagiging single. She has changed to a strong, charming, more confident and beautiful lady.

Maya-maya dumating na rin sina Rev, Triss, Princess and Aja. They all look great and i'v seen that they adjust to the lifestyle in Manila. I was so grateful dahil they have been doing well in school at hindi sila nagpapadala sa mga bad influences and they grow up smarter than what i expected.


In a few minutes dumating sina Dave and Ryan. Dave looks thinner but Ryan gains much weight.

Edcor and Edzel arrived and we started to dine.


Medyo nahuli si Manay Tez coz galing pa siya sa Antipolo.

We finished our dinner at 8:30pm. Medyo bitin daw so they decided to go to Music 21 for more bonding moments. Lahat excited na mag bonding sa isang private place. Of course sa konting inuman, kantahan, food, etc., lahat naging sulit ang pagkikita-kita






During our bonding, nakita ko how they enjoy singing, drinking and cracking jokes. We ordered food kaya forget muna ang diyeta ng iba. At least after years of not seeing each other, kalimutan muna ang diyeta.

Edna arrived late kasi galing pa siya sa isang church choir practice. Edna changed a lot. Dati, mahiyain siya but now she has that confident na natutunan niya sa SE. She told me privately na nagkaroon siya ng tiwala sa sarili,sa pananamit, sa school participation, sa pakikitungo sa iba, all because of SE. Kaya ng malaman niya na gusto kong i-meet lahat, she made it sure na makakapunta siya.

We spent almost 3 hours na masayang masaya. How they wish daw na laging may magbabakasyon para laging mag-sama-sama.

Saturday, December 6, 2008

First Play


December 6 - 6:00 pm

We proceed to YMCA Manila and met Quiambao's brothers Edcor and Edzel para maglaro ng badminton.

Excited kaming lahat since ang tagal na naming di nagkita simula noong mag college sila sa Manila.

Both are still wearing their school uniforms at laking tuwa nila ng makita ako. Nag kumustahan habang papasok kami ng YMCA. Maraming tao sa loob ng badminton court, mostly mga students. Dali-dali silang nagpalit ng damit at inumpisahan na maglaro. I am with my mother, brother andmy nephew - who played with us too.


Sa sobrang gigil sa laro (coz Edcor and me haven't played for almost 3 months), halos wala kaming pahinga. Inabot kami hanggang 10:00pm.

I asked the two to join us in a dinner at alam ko sabik na sila sa Arabian food so we went to Mister Kabab in West Avenue in QC para makatikim naman sila ng mga lutong na mi-miss nila.

Friday, December 5, 2008

"My Hollywood First"

Jeff from Batangas who works in "Hollywood".

Yesterday, December 5, was Lester's birthday so he had to go to Cavite to spend his special day with his family. Nauna na yong celebration namin few days ago. Kaya doon naman siya sa kanila this week-end.

Its Friday night so we have to paint the night red, ika nga. Dave and I decided to meet para gumimik.

By 9:00pm Dave fetched me at SM North Edsa and we proceed to a place called "Hollywood" somewhere in West Avenue QC. Actually, earlier, i called up Zami, a friend of Tita Evelyn who often go to Saudi for his export business. We're supposed to meet him at the Ultimate Bar in Avenida. While we were inside the Hollywood, Zami called up several times just to know what time are we coming to the bar.

Around 10:30pm, dinaanan namin si Mar sa Cubao para isama kina Zami. We arrived around 11:00pm sa Ultimate Bar. Pero dahil nga sa nasanay kami sa mga magagandang "watering holes" sa Timog, we find the place na para sa masa.

Umalis kami sa bar at around 1:00am and we proceed in Tomas Morato at Kalye Juan para kumain. The place was cool, kahit maliit, pero tambayan pala yon ng mga galing sa Call Center sa madaling araw. Kahit crowded na yong place, pero we were accommodated sa loob.

After we dined, hinatid ako ni Dave sa bahay a around 2:00am,pero pagkababa ko, may pahabol na sinabi si Dave, "Friend,ilang araw ka pa lang, tumaba ka na masyado!"

Thursday, December 4, 2008

Scaregivers...Tinulugan ko sa loob!


Me, my mom and my nephew watched Scaregivers kahapon sa SM Cinema 8 ng SM north before we do our shopping. Dapat sana panoorin namin yong Twilight, kaso my mother insisted to watch comedy dahil ayaw niya ng horror. Eh sabi ko horror naman yong Scaregivers. At least daw may halong comedy. So wala kaming nagawa kundi panoorin ang movie na ito. Pumasok kami ng sinehan 30 minutes after mag umpisa ang movie. Ito ang aking kwento sa aking napanood.

Nagnkaw sina Bill (Jose Manalo and Bob (Wally Bayola) sa isang Jewelry Store at naging successful naman sila at nakuha nila ang dalawa sa pinakamamamahalin na singsing ngunit sila din ay nahuli ng mga pulis. Sila ay nagpanggap na baliw sa pagkakaakalang hindi sila makukulong at naging matagumpay naman sila sa pagpapanggap dahil nung umpisa ng hearing e ung label na STOOL SAMPLE e nilagay nila sa peanut butter at kinain nila so ang labas sa mga tao don sa korte e kinakain nila ang kanilang dumi at sila nga ay dinala sa Mental Hospital. Habang nasa Mental Hospital sila madami silang nakikitang mga multo sa loob ng ospital dahil ang sabi sabi e galit daw ang mga multo sa mga nurse at mga nagpapanggap na baliw. Si Bob ang laging nakakausap ng nurse na si Liza Calzado at si Bill naman ay laging pinagpapakitaan ng lalaking multo. Sabi sabi din na kaya lagi ito nagpapakita dahil galit ito sa mga lumalandi sa Doktora na si Ehra Madrigal na nilalandi ni Bill lagi. Sa sobrang di na nila makayanan ay ilang beses sila nagtapat na di naman sila baliw ngunit di pa din sila pinaniwalaan dahil sa kanilang kilos na mukha naman talagang baliw hehe.. Ang pinaka twist ng storya ay si Paulo Contis na nagpanggap din na baliw ay sinubukan tumakas sa pamamagitan ng pagsama sa kabaong ng isang bangkay na si Iza Calzado na nagpakamatay dahil sa selos at niloko sya ni Paulo na niligawan ang nurse pa noon na si Ehra Madrigal. Ang usapan ay huhukayin si Paulo pagkatapos malibing kasama ng bangkay ngunit di na ito nahukay kaya namatay din ito at ito ang nagmumulto kay Bill na laging lumalandi kay Ehra. Si Iza naman ang nakakausap ni Wally na nurse na patay na din pala. Sa bandang huli nakalaya din sila sa pagsasauli ng ninakaw na singsing at nagaral ng caregiver at nakapagtapos at nagtrabaho don mismo sa mental hospital na pinasukan nila.

Ewan ko, pero nagigising na lng ako pag tumatawa ang mother ko sa mga eksena. In other words, naiidlip ako lagi. Di na namin inumpisahan pa, lumabas na kami after the movie. Nappakuwento na lang ako sa mother ko dahil siya yong nanood dahil kaming dalawa ngpamangkin ko, nakatulog sa boring na movie.he.he.he.he

Wala lang..nasa bahay lang kasi ako at nakatutok sa internet dahil sa malakas na ulan ito sa QC.

Hayy..miss ko na Riyadh..

Wednesday, December 3, 2008

First Photo Session

Last night, nagkita-kita ulit kami. I went earlier at Mar's place in Cubao, around 8:00pm. Lester was undecided to come kasi nga he was not feeling well dahil sa hng-over pa namin the other night, pero dahil na rin sa hindi kompleto ang tropa kung wala ang isa, dumating din siya. Dave was still driving somewhere in Munoz nang tinawagan ko, an after an hour dumating din siya.

Usapan na namin na mag bonding sa isang private place nang magdamagan. I go with Dave sa Tropper niya at sumakay naman si Mar sa kotseni Lester.

In less than an hour, nakarating kami sa place. Of course, hindi pa rin maalis yong kuwentuhan, then we played cards. Sad to say, mukhang mahina ako last night and i lost to them.


Later, tinawagan ni Mar yong isang bagong talent niya, si Francis. At ako naman, with my camera always ready, sinubukan ko siyang i-photoshoots at pumayag naman siya ng walang inhibition. At least baka kumita pa ako para gumawa ng profile nila.



Lester went home early at 5:00am dahil may pasok pa sa Hospital. Kami naman, naiwan at natulog till 10:00am.

Bgo ako umuwi, i dropped by at Farmer's Market to buy groceries para sa bahay.

Monday, December 1, 2008

First Night Out

"My family boarding our van on their way to bus station."

After attending mass together with my family, asking for some guidance from the Lord and the encouragement of my friends here in Manila, naging madali ang pag ayos namin ng problema sa family. Now, we settled everything and make us more closer to each other.

My family returned to our province yesterday, except for my mom whom i promised to spend more time with her in Manila, and we decided to spend the season together with our relatives in the province. I'm going to our hometown next week at kasama ko ang mother ko pag-uwi.

After the relief, it was time for me to unwind with my closest friends. Kailangan ko rin na lumabas kasama sila to thank them for the friendship and the lost time i had with them.

Pagkatapos kong hinatid ang family to sa bus terminal, i called up Dave first para mag meet kami sa Gateway Cubao, but he told me na pumunta muna ako kay Mar, who lives malapit sa area. When I arrived at Mar's place, matagal kaming nag kuwentuhan and i found out that he is now managing female talents and has already put up his own house in Antipolo. I was so happy to see him succeed and live a bountiful life. After a few hours dumating si Dave, driving his car at dumiretso kami ng Steak Place sa Timog Ave. I was supposed to surprise Allan on his birthday sa Friday, pero hindi nakatiis si Dave na tawagan ito sa Cavite dahil may surprisa daw sa kanya. Sinabi ni Dave na kailangan siyang lumuwas kaagad ng Maynila. Dali-daling lumuwas si Allan dala ang kotse niya and in just an hour dumating siya sa Timog.

Hindi muna ako nagpakita sa kanya at laking gulat niya ng bigla na lang akong lumabas ng kotse. He was surprised to see me, we hugged ng matagal at dahil sa tuwa namin, hindi namin alam na nasa kalye pala kami with many people. He told me na hindi niya alam kung bakit hindi siya maka hindi kay Dave na lumuwas ng Maynila at kahit alanganing oras,bumiyahe siyang mag-isa from Cavite.



We proceeded to Music 21 at masaya kaming nag kumustahan,nag kuwentuhan at nag kantahan sa loob ng KTV room. We stayed until 3:00 a.m.

After that, umuwi na si Allan kasi my duty pa siya sa Children's Hospital at 6:00a.m. Dumaan kami ng Heartbeat para sunduin yong talent ni Mar at hinatid namin sila sa bahay nila. Dave and I went to his house para palitan yong dala niyang kotse ng kanyang bagong Trooper kasi balak naming dumiretso sa Antipolo para makita yong bahay ni Mar. Kapit bahay pala niya si Rosanna Roces. Dave told me that his house cost almost 12.5M, which he bought it few years ago for his family. I told him na sobrang swerte niya and he get back to me na dahil sa sobrang love niya sa family, especially to his mom, he was blessed. At his age, 28, nakabili na siya ng malaking bahay at may sarili ring condo unit.

Way back years ago, i saw Dave how he loves his mother, lahat ng paghihirap niya, para sa kanyang ina and his family. Totoo iyon, sabi ko. Kaya i advised him na patuloy niyang mamahalin ang family niya in the best way he can.

At kahit alanganing oras, he toured me sa loob ng bahay niya. Sobrang impressed ko sa ganda ng bahay niya. Last na pinakita sa akin yong room niya. It was so big, fully furnished, malinis at well-organized. He offered me his house pag wala daw akong matutuluyan. Ganoon kabait si Dave kaya naman super dooper love ko ang bestfriend ko na to, kahit matagal kaming di nagkita at successful na siya, still hindi pa rin siya nagbabago ng ugali. Napaka humble pa rin niya at hindi niya kami nakakalimutan.

When we go back, dinaanan ulit namin si Mar we had our breakfast in McDonald's at 5:00 a.m. Don kami inabot ng sunrise and we decided na wag nang tumuloy g Antipolo dahil na rin siguro sa sobrang nainom at antok na kaming lahat.

Hinatid nila ako sa Sauyo Q.C. and we parted at around 6:00a.m.

It was a real fun spending time with my long-time-no-see friends at talagang walang tigil ang kuwentuhan, saya and kumustahan. Just like my friends in Riyadh, hindi rin sila nakakalimot sa friendship namin. Although marami yong may mga family na at hindi na namin ma-contact, still we remain good friends kahit i am far from them.